بستن مثانه در بیماران مبتلا به اکستروفی کامپلکس مثانه – اپیسپادیازیس با استفاده از فلپ عضله رکتوس شکمی و بدون نیاز به استئوتومی لگنی

مقدمه: بیماری اکستروفی مثانه یک ناهنجاری مادرزادی نادر (با شیوع 1 در 50000) می باشد و شامل باز بودن مثانه و جدار قدامی شکم و دستگاه تناسلی خارجی می باشد. درمان این ناهنجاری مشکل است و در روش قدیمی تر معمولاً استئوتومی لگنی انجام می شد. انجام این مطالعه بستن مثانه در بیماران مبتلا به اکستروفی کامپلکس مثانه - اپیسپادیازیس با استفاده از فلپ عضله رکتوس شکمی و بدون نیاز به استئوتومی لگنی است که یک روش جراحی جدید می باشد. روش کار: در این مطالعه، روی 15 بیمار شامل 10 پسر و 5 دختر ارجاع داده شده به مرکز فوق تخصصی جراحی بیمارستان کودکان بندرعباس از مهرماه 1387 تا مهرماه 1390 که در سه مرحله تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در این مدت سه سال مطالعه، پیگیری شدند و پیامدها و نتایج و عوارض این روش نوین جراحی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج: پس از عمل مرحله اول حجم مثانه به طور متوسط 71/3±2/58 میلی لیتر بود. تنها در 4 مورد عفونت زخم (6/26%)، 3 مورد باز شدن زخم (20%) و 2 مورد باز شدن مثانه (3/13%) وجود داشت. پس از عمل مرحله دوم، 3 مورد عفونت زخم (20%) و 4 مورد فیستول مثانه به پیشابراه (یورترا) (6/26%) وجود داشت و پس از عمل مرحله سوم، 2 مورد عفونت زخم (3/13%) و 4 مورد باز شدن مثانه (6/26%) وجود داشت. شکل ظاهری و اندازه آلت تناسلی خارجی ترمیم شده در 60% پسر بچه ها و در 80% دختر بچه قابل قبول بود. اختیار ادراری به طور متوسط 25 دقیقه بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد در روش جدید، عوارض عمل قابل کنترل هستند. لذا این روش ر ادر درمان بیماران مبتلا به اکستروفی مثانه، پیشنهاد می کنیم.